Per te mberritur te miren, duhesh te ndjekesh te veshtiren.
Po s'te goditi dhembja, nuk mund te ndjesh meshiren.
Egoja deshiron te lehten, shpirti te verteten.
Nuk ke, ke te mundesh, luften beje me veten.
Te dobetit ndjejne nevojen per ta mundur dike.
Gjithçka do kesh, por mund te jesh asgje.
I dituri lufton me veten, i padituri me te tjeret.
Nuk ka me te mjere se ai qe s'meshiron te mjeret.
Nuk ka me te vafer se ai me lotet e tij s'eshte takuar.
Nuk ka me te braktisur se ai qe buzeqeshjen nga ftytyra ka debuar.
Mund te qeshesh me dike, shkakun pa e kuptuar,
Por s'mund te qash me askend, nese me shkakun sje njoftuar,
Derisa zemra jote nuk mund te ler nje gje,
sado e dijshmja te jete, mbetet e barabart me te.
S'ka gjera qe nuk duhen, ka gjera qe duhet ti lesh.
Mjerim eshte ti kerkosh ndihme tjetrit, per gjera qe vete mund ti besh.
Fjalet mbeten te vdekura siç mbetet trupi pa shpirt.
S'mjafton veç te qendrosh drejt si qiri, duhet edhe te ndriçosh.
Ti mund te ushqehesh me nektarin e luleve, por s'ben dot mjalt.
Mund te kesh qiriun e ndezur poshtazi, por flaka e tij kthehet lart.
Behu flak ne kendilin e egzistences, e ngrohi zemrat qe ftohetesi ndjejne.
Qendro si elif dhe sprish pune edhe nese ndonjehere mbrapsht te kthejne.
Se mbar apo mbraspht te kthehesh, ti prar pa kuptim nuk do mbetesh.
NDIZU DHE QENDRO SI QIRI, SE KUR NDRIÇON , IA VLEN TE TRETESH !
