"Nje burre hip per here te pare ne anije. Kur deti filloi te trazohet dhe dallget te rriten, frika e pushtoi aq shume saqe nuk pushonte se bertituri. Kapiteni i anijes u lodh nga ai dhe tha: Beni çmos qe ta qetesoni ate burre! Stafi u mundua , u mundua por pa asnje rezultat.
Ne anije qellon te ishte nje njeri i ditur , i cili i thote kapitenit: Nese me lejon mund ta qetesoj une!
Pasi kapiteni pranoi, njeriu i ditur i afrohet burrit qe bertiste dhe e hedh ne det. Per ta shpetuar ai filloi te bertas edhe me shume pasi po shikonte vdekjen me sy. Pas disa çastesh njeriu i ditur e terheq perseri ne anije. Burri i lagur, sapo u ul serish ne anije, u qetesua dhe nuk bertiste me.
Njerzit u habitn dhe pyeten: Si ndodhi kjo? Njeriu i ditur tha: Ky njeri nuk e kuptonte vleren e anijes derisa shikoi vertet vdekjen me sy, ndaj kur u vendos perseri ne anije e kuptoj vleren e saj."
Mesazhi: Ashtu si ai burre , shpesh nuk ua dime rendesin gjerave qe kemi prane, derisa ato te mos jene me. Ndaj, le ti vlersojme sot , dhe jo neser!
Mevlana thote: "Kthehu mbrapa shpiriti im, mos harxho kohen tende me zemrat e ftohta. Ata nuk e dine vleren tende."
