"Diten e kijametit, Allahu xh.sh do t'u thote melekeve qe regjistronin veprat e njerezve: Shkruajini robit tike kaq e kaq shperblim! Meleket thone: O Zoti yne! Ne nuk e kemi regjistruart kete pune ( per te cilen robi po shperblehet) ne librin e tij. Ndersa Allahu xh.sh u pergjigjet duke u thene: Ai e kishte ndermet ta bente." (Trans, Darekutni sipas El Irakit, hadith hasen)
Tregohet se ishin nje here dy vellezer, njeri adhuronte shume Allahun dhe tjetri qe ishte gjynahqar i madh. I pari deshironte te shihte Iblisin i cili iu shfaqe nje dite dhe i tha: Sa keq me vjen per ty. Dyzet vjet nga jeta jote i humbe duke shterguar veten dhe duke u lodhur me ibadetete (adhurime ndaj Allahut). Te kane mbetur edhe dyzet vite te tjera per te jetuar, prandaj liroje veten , duke djek epset dhe deshirat e tua. Djali tha me vete: Po shkoj tek vellai im te ha buk, te pi e te bej qef me te per njezet vite, ndersa njezet vitet e fundit do te pendohem e do ta adhuroj Allahun. Me kete qellim ne zerm, djali shkoi tek vellai. Nderkoh vellau i dyte (qe ishte gjynahqar), u kthellua nga dehja dhe e shikon veten te mjeruar, te marr fund. Ai kishte urinuar ne rroba dhe ishte i shtrire per dhe. Ne kete gjendje sic ishte, tha me vete: E shpenzova jeten time me gjyhane, nderkohe qe vellai ben adhurime dhe vepra te mira. Vellau im do futet ne xhennet per shkak te veprave te mira ndersa gjynahet e mia do me fusin ne zjarr. Vellau i dyte , ne kete gjendje sic ishte vendosi te pendohej, te bente vepra te mira dhe te bashkohet me vellaun ne berjen e lutjeve ndaj Allahut xh.sh. Duke shkuar per tek vellai me qellim kryerjen e puneve te mira, takon vellan ne rruge (i cili kishte qellim qe te kenaqet si vellau i dyte) te cilit i rreshket kemba duke marr me vete edhe vellan, dhe keshtu vdiqen te dy. Diten e llogaris, vellau i pare u ringjall me nijetin per te bere gjynahe ndersa vellau i dyte u ringjall me nijetin per te bere pune te mira. (Ngjarja tregohet edhenga imam Ahmedi)
Pergatiti
Gezim KOPANI