Kishte qene nje here nje njeri i mire, shurdhe. Nje here per shkak te levizjes se njerezve arrin te mesoj se komshiu i tij ishte i semur, dhe vendos ti bej vizite. Gjate rruges fillon te mendoj; Si do merrem vesh me komshiun e semure? Per shkak te bardhesise se zemres, gjate rruges fillon te hamedesoj biseden me te semurin;
-Do ta pyes: "Si e perballon semundjen? , dhe ai do me thote; "Mire!", pas kesaj do i them: Shyqyr te Zotit! Me pas do ta pyes; Çfare ha dhe pi? I semuri do me pergjigjet: "Supe!", e une do i them: Te befte mire! Pastaj do e pyes; Cili mjek merret me sherimin tend? Ai do me pergjigjet; Filan doktor!, e une do i them; Ah sa dore te mire ka, prandaj mos u shqeteso!
Pasi u sigurua ne pyetjet dhe pergjigjet, njeriu shurdhe hyn tek dhoma e komshiut te semure.
Sapo hyri e pyet;
Pasi u sigurua ne pyetjet dhe pergjigjet, njeriu shurdhe hyn tek dhoma e komshiut te semure.
Sapo hyri e pyet;
-Si je?
-Po vdes! I pergjigjet i semuri.
-Shyqyr te Zotit! I thote njeriu shurdhe.
-Çfare pi? Pyet njeriu shurdhe
-Çfare pi? Pyet njeriu shurdhe
-Helm! I thote i semuri.
-Te befte mire! I thote njeriu shurdhe.
-Kush merret me sherimin e semundjes tende? Pyet njeriu shurdhe.
-Azraili, meleku i vdekjes! I thote i semuri.
-Ah, sa dore te mire ka, prandaj mos u shqeteso! I thote njeriu shurdhe.
Ngjarja e mesiperme na meson te mos jemi paragjykues, pasi jo pak here disa njerez paragjykojne pamjen e jashtme pa e ditur te verteten.
Pergatiti
Gezim KOPANI
