Nje dite nje grua e varfer del sebashku me djalin e vogel per te lyp. Ngaqe ishte dielli i forte vendos ta le djalin nen hijen e pemes dhe vet doli te lypte ne rruge. Pasi i dhane nje cop buke, ajo u kthye tek djali, por nuk e gjeti aty, dikush e kishte marr. Vetem ate djal kishte dhe filloj te qaje me ze. Ne ate moment vjen nje person edhe me i varfer se ajo dhe i thote gruas: Kam dite qe nuk kam futur gje ne goje, mund te me japesh ndonje gje? Ajo e shikoj dhe i dha buken e falur dhe perseri vazhdoj te qante. Pas nje kohe te shkurter vjen nje person me djalin e saj perdore. Ajo e gezuar u ngrit dhe i tha: Çfare do me djalin tim? Ai i tha: E mara qe ta shisja per skllav, por gjate rruges nje ze i brendshem me thoshte: Si do te ndihesh ti nese do ta merrnin femijen tend e ta shisnin per skllav? Prandaj erdha per ta sjell. Gruaja ishte besimtare e madhe ndaj Allahut xh.sh., dhe e kuptoj miresin e Allahut dhe tha: O Allah ! Ti je i Lavdishem! Je aq i madhe sa nje kafshate buke e shperblen me djalin e kthyer!
Allahu xh.sh. thote: Te devotshmit ndaj Allahut jane ata te cilet e besojne te fshehten, e kryejne namazin dhe prej asaj qe ne u kemi dhene ata japin zekat e sadaka." (El Bekare; 03)
