Ne popujt e me parshem kishte jetuar nje person i cili ishte shume i pasur, por kishte bere shume gjynahe. Dhe pse kishte kaluar shume kohe ai nuk ishte penduar per gjynahet e tij. Nder gjynahet me te kqia ishte vjedhja e te vdekurve pasi ato varroseshin. Kur ju afrua vdekja thirri femijet dhe i pyeti: Cfare babai isha? Femijet i pergjigjen: Babai me i mire ne bote! Atehere ai u thote femijeve: A do beni ato gjera qe u theme edhe pas vdekjes time? Po i thone femijet! Atehere u thote: Kur te vdes do merrni kufomen time dhe do e digjni, bejeni shkrum e hi. Pasi te jete bere pluhur dhe hi do dilni nje dite me erë te forte dhe do e shperndani pluhurin mbi toke dhe dete. Pasi vdes, femijet marrin trupin e tij dhe e djegin, dhe hirin e trupin te tij e shperndajne sic kishte porositur babai i tyre, por Allahu xh.sh. urdhron token dhe detin te nxjerrin hirin e ketij burri. Hiri mblidhet nga cdo skaj e det ku ai ishte shperndar dhe ky njeri del para Allahut xh.sh. me trupin e tij. Allahu xh.sh. e pyet; Pse le kete porosi femijeve? Ai pergjigjet: O Allah! E lash kete porosi pasi kisha frike nga ndeshkimi Yt! Kur e tha kete , Allahu xh.sh. i thote:Meqene se ke frik ndeshkimit tim ti kam faluar gjynahet.
Allahu xh.sh. thote ne Kur'an: "Thuaj (O Muhammed), besimtaret le t'i gezohen vetem miresise se Allahut dhe meshires se Tij, pasi ajo eshte shume me e dobishme se punet e tyre." (Junus; 58)