Nje sundues i padrejte, ndersa i fliste popullit te tij i ulet ne fytyre nje miz. Pasi e tremb, ajo i ulet perseri. Sunduesi u perpoq disa here ta mbys, por nuk ia doli , andaj u zemerua shume. Ne keto kushte therret Duhakun, nje nga dijetaret, te cilit i thote:
-Perse eshte krijuar kjo mize, e cila te shqeteson? C'dobi kemi nga miza?
Dijetari i pergjigjet;
-Ajo eshte krijuar nga Allahu per te na kujtuar se sa te pafuqishem jemi , qoft ky edhe nje sundimtar. I nderuar mbret! Ju sundoni njerezit mirepo a nuk e shikoni se nuk keni fuqi te sundoni qoft dhe nje mize? E cila te qendron ne fytyre dhe pse tentove disa here ta mbysje? Kur ajo te ulet ne fytyr te thote: -Ti nuk je askushi. Ti po sundon boten, mirepo nuk me mposht dot mua! Nese Allahu xh.sh. deshiron, Ai ta merr jeten, siç ia mori jeten Nemrudin nga nje miz e vogel. Ndaj ai qe eshte njeri, i beson Allahut dhe ka frike nga ndeshkimi i Allahut. I zgjuari i bindet Allahut dhe ben ato qe Ai ka urdheruar. Ka qe bejn pune te mira, por tek Allahu punet vlersohet sipas nijetit. Nese punet e mira i ben per hir te Allahut je ne rrugen e drejte, nese i ben per tu dukur para njerezve, je ne rrugen e gabuar. Sado i lart te jesh ne pozit , mos u bej mendjemadh e te harrosh Allahun, e te besh padrejtesi. Kujtoje veten kur ishe thjesht nje pik uji, e pastaj erdhe ne kete bote, jetove, por mos harro se do kthehesh ne toke. Jeta nuk eshte veç te hash, te pish, te defrehesh por ajo te eshte dhene qe ta njohesh dhe ti bindesh Allahut! Ndaj njeriu cdo here duhet ta kujtoj vdekjen dhe te bej ato pune qe Allahu ka urdheruar! Kjo pra eshte jeta e kesaj bote. Syt qe nuk ngopen, do te mbushen me nje grusht dhe. Ata njerez qe dynjaja nuk i ben per vete, Allahu do ti bej banor te xhennetit. Nje i urte ka thene:
"Bota e argetimeve eshte e ndertuar mbi kater gjera
Une te ha dhe ti mos te hash. Une jam i mire dhe ti je i keq."
Prandaj mos harro lindjen tende! Ti je i dobet dhe je nevojtar! Mos harro se je i perkohshem, dhe ke nevoje per miresite e krijuesit te Gjithesise Allahut xh.sh. Andaj nje i urte ka thene: "Men arafe nefsehu fe kad Arafe Rabbehu" d.m.th; "Kush e njeh veten te dobet, padyshim ai ka njohur Allahun xh.sh."